Lourdes - te Lourdes op de bergen

dag 1 - Bedevaart naar Lourdes 16-21 september

’s Morgens om half acht bij de bus op de Verdilaan in Naaldwijk. Nico Stijger, Ria, Christine en pastor Ad van Luijn zijn er al. Om tien over acht vertrekt de bus. We zijn met 36 personen op bedevaart. Nou, de vaart zit er wel in en na wat mededelingen van Nico, doet pastor Ad van Luijn de ‘bede’. Een mooi gebed en Wees Gegroet. Het is meten al gezellig druk. Hoe kan het ook anders met de zusjes Evelien en Leonie. Ik zat naast Paula en op de gelijke hoogte van hen en oh, wat hebben we veel gekletst en gelachten. Paula en ik ontdekten dat wij veel dingen gemeen hadden qua werk en qua hobbies. Heerlijk om dat te ontdekken zo onderweg als pelgrims. Pastor Ad bad de rozenkrans en met 2 giechelende zusjes was de tegenstelling groot, maar geweldig om te zien. De bedoeling voor de eerste dag was dat wij in 2 uur met de bus naar Weeze (Duitsland) zouden gaan en daar op het vliegveld van Weeze het vliegtuig naar Lourdes zouden stappen. Een klein vliegveld, dus snel vertrek. Nee hoor, Nico kreeg te horen dat wij anderhalf uur vertraging zouden hebben. Ja, reizen is een pelgrim niet vreemd. De ontmoeting is vaak het belangrijkste. De groep uit de verschillende kernen van het Westland kenden elkaar nog niet goed. Maar door de vertraging kwamen de verhalen en ontmoetingen met elkaar. We ontdekten hoe onze groep erg gezellig was met elkaar en ook pastor Ad en Nico, Ria en Christine zaten heerlijk ontspannen aan de koffie. Nou zaten… er waren maar een paar stoelen dus dat was zitten op de kleine richel, die vensterbank heette. Maar na anderhalf uur wilde je wel gaan staan.

We stapten in het vliegtuig en de vlucht was goed. Boven de wolken. Hier raakte de hemel de aarde, dacht ik nog. Bij de landing leek het een beetje of de weg nog geasfalteerd moest worden, maar we waren veilig geland en ineens in Frankrijk. Nadat we onze koffers weer van de band hadden gehaald met de bus naar Lourdes. Wat was dat een mooie tocht. We zagen de bergen, kerkjes, prachtige begroeiingen en Paula en ik kwamen in gesprek met pastor Ad en dat was een fijn gesprek met verdieping. Tussen de bergen zagen we het heiligdom steeds meer voor ons verschijnen. Dan de smalle straatjes door naar ons hotel Florida. We hadden een lange ‘echte pelgrimstocht’ gemaakt en kwamen om kwart over vijf aan in ons hotel. De Bernadettekerk, waar wij om 16.00 uur een viering zouden hebben, schoot er bij in, maar na de maaltijd zouden wij daar in de avond naar toe gaan en Maria liederen zingen. Het was pas de eerste dag en met deze gezellige groep beloofde dat heel veel voor de volgende dagen.

De avondmaaltijd werd geserveerd door slechts één bedienster. Ja ook hier niet genoeg personeel. Ik zat tegenover Piet en An en An vergat te eten omdat ze foto’s gemaakt had onderweg en deze via Polarsteps wilde verzenden, maar ja, pelgrims die wat ouder zijn, kunnen niet altijd hun kinderen in deze moderne technieken bijhouden. Op het eind van de maaltijd lukte het tenslotte.

En dan in de avond naar het heiligdom en de bundel mee om te zingen. Ik ben niet gegaan om het verslag te schrijven voor vandaag, maar we zijn pelgrims onderweg en we zullen er nog vaak deze week komen. Ikzelf wil heel graag naar de plek waar Maria verscheen. Zij was hier ‘echt’ en ik wil haar deze week bezoeken. Hoe mooi is dat! Ik zie er naar uit. Een pelgrim op weg.

Yvonne Cornelis