Westlandsche processie naar Kevelaer 2016

Op het kruispunt van wegen

Dinsdagochtend 9 augustus 2016. In de St Jan de Doperkerk in Wateringen verzamelen zich 38 pelgrims voor de Westlandsche processie naar Kevelaer. De Parochiekerk Sint Jan de Doper, omdat in de ramen van die kerk, in twaalf taferelen de verering van Maria als troosteres der Bedroefden in Kevelaer is afgebeeld. Ramen die herinneren aan de tijd dat de kerk het centrum van de Westlandsche Processiebroederschap van O.L. Vrouw van Kevelaer was. Na een korte uiteenzetting over het ontstaan van Kevelaer rond 1641, het samen bidden van het pelgrimsgebed en het zingen van het lied 'Pelgrimstocht der mensen' was het tijd voor vertrek om na een veilige busrit, rond 9.30 uur in Kevelaer aan te komen waar de koffie met gebak al klaar stond.

Na een korte wandeling, van het hotel naar het heiligdom, waarin we een bedevaartskaars met ons meedroegen, bereikten we de Genadekapel,  de plaats om met gebed de kaars te ontsteken. Een kaars die met het ontsteken licht en warmte ging uitstralen en daarmee onze eigen persoonlijke gevoelens en intenties begeleide. Inmiddels was het lunchtijd geworden en had de keukenbrigade van het hotel een heerlijk warm- en koudbuffet voorbereid. Een buffet waar iedereen van genoot.

De middag stond in het teken van het ‘lopen’ van de kruisweg en werd vooraf gegaan door het aanbieden van westlandse tomaten aan de zusters van het Clarissenklooster. Een kruisweg die ons soms oog in oog deed staan met onze eigen levensweg. Een levensweg met niet alleen periodes van vreugde maar ook periodes waarin we ons eigen kruis moeten opnemen en dragen. Na weer genoten te hebben van het heerlijke warm- en koudbuffet werd in de kapel van het hotel met bidden van het rozenhoedje de dag afgesloten. Een afsluiting waarin de Glorievolle Geheimen en de werken van barmhartigheid werden overdacht.

Na het ontbijt op de tweede dag verzamelden we ons in de Kaarsenkapel voor de Eucharistieviering. Een Eucharistieviering waarin de woorden 'Barmhartigheid' en 'Dienen' een centrale plaats hadden. Barmhartigheid van God. Het meest zichtbaar geworden in het leven van Jezus Christus. Door zijn dood en verrijzenis zijn wij herboren tot een leven van hoop. Deze woorden hoorden wij Petrus zeggen in de eerste lezing. In zijn overweging ging pastoor Steenvoorden in op de vraag: Wat betekent dat? Jezus is niet gekomen om te oordelen en te veroordelen maar om te vergeven en te verzoenen. Hij is niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen en zijn leven te geven voor velen. Daar geraakt door worden zet je in beweging. Je ziet en oordeelt: ‘Hier moet iets aan gedaan worden!!!’ Een oproep aan ons allen. Na de Eucharistieviering was het tijd om door de Heilige Deur van de Mariabasiliek Kevelaar te gaan en stil te staan bij wat het betekent om barmhartig te zijn of barmhartigheid te tonen.

In de middag verzamelden alle pelgrims zich weer in de Kaarsenkapel voor een dankviering die als thema "Gods, barmhartigheid kent geen grenzen" had meegekregen. Een viering waarin de priesterstudent Eli Stok, in zijn overdenking ons mensen van de 21e eeuw, de betekenis aanreikte van de werken van barmhartigheid.

Toch wel enigszins moe van alle inspanningen en alle ervaringen werd de thuisreis aanvaard. Een thuisreis die eindigde bij de parochiekerk in Wateringen waar de Westlandsche Processie 2016 begon. De kerk met de taferelen van het ontstaan van Kevelaer in glas en lood.