Hoe Sint-Christoffel patroonheilige van de reizigers werd

Je moet het maar weten

Sint-Christoffel staat bekend als patroonheilige van de reizigers. Veel mensen hebben een afbeelding van Christoffel in hun auto of aan een sleutelhanger. Maar waarom net hij?

De meest gangbare versie vertelt het verhaal van een reus die in de derde eeuw in Klein-Azië (Turkije) leefde en daar reizigers op zijn schouders over een wilde rivier zette, in de hoop daarmee in dienst te kunnen treden bij de machtigste koning ter wereld. Toen hij op een dag een kind wilde overzetten, werd dat tijdens de tocht steeds zwaarder. Toen hij opkeek zag Christoffel dat hij Jezus op zijn schouders droeg. Christoffel begreep dat hij de grootste koning nu gevonden had. Hij liet zich dopen en trok de rest van zijn leven als prediker rond. De Latijnse naam Christoforus betekent ook letterlijk ‘Christus-drager’.

Het tafereel van Christoffel die het Christuskind op zijn schouders draagt, is talloze keren in beelden, schilderijen, glas-in-loodramen, medailles en sleutelhangers afgebeeld. Het is wel goed om te bedenken dat de ‘Grote Vriendelijke Reus’ de westerse interpretatie van Christoffel is. Die staat in contrast met de meer oostelijke voorstelling van Christoffel als een ‘kynokephalos’. Dat is een reusachtige wezen met een hondenkop. Deze zou door priesters of monniken zijn gedoopt en kon daardoor spreken met een menselijke tong. Hij predikte, verrichte wonderen en zou zelfs de Romeinse keizer Decius hebben bekeerd, alvorens de marteldood te sterven. Op oosterse afbeeldingen is de heilige Christoffel dan ook met een hondenkop te zien.

Hoewel de feestdag van Sint-Christoffel sinds de vernieuwing van de liturgie in 1969 niet meer officieel op de liturgische kalender staat, is hij onverminderd populair als beschermheilige van reizigers.