In Oudenbosch kwam een onwaarschijnlijke droom uit

In vrijwel elk Brabants dorp staat een middeleeuwse kerk. Vierkante toren, spits dak, kruis erop. Niet in Oudenbosch. Daar staat iets anders. De Sint-Pietersbasiliek uit Rome. Alleen wat kleiner.

De Agathakerk, die middeleeuwse kerk van Oudenbosch, werd wat krap en het onderhoud was achterstallig. Er kwam een ambitieuze architect langs die een opknapbeurt afraadde. En er was een pastoor die dat als muziek in de oren klonk. Een kerk zoals een basiliek in Rome. De Sint-Pietersbasiliek, om precies te zijn. Maar dan met de gevel van een andere Romeinse basiliek, de Sint Jan van Lateranen. Dat leek de toenmalige pastoor Willem Hellemons ideaal.

Deze droom kwam in hem op tijdens zijn studie in Rome. Hij doolde vaak door de Sint-Pietersbasiliek. Keek vanuit zijn studeerkamer uit op de Sint Jan van Lateranen, waar hij later, op zijn 22e, tot priester werd gewijd.

Hij keerde als priester terug naar Brabant met die droom in het achterhoofd. Het jaar was 1834 en hij moest geduld opbrengen. Een Sint-Pietersbasiliek stamp je niet zomaar uit de grond. Zeker niet in een Brabants dorp met amper 3000 inwoners. In 1865 ging de spade in de grond, in 1867 lag de eerste steen, in 1880 werd de nieuwe kerk casco opgeleverd. In 1892 stond de voorgevel en hingen de klokken van de oude Agathakerk er in. In 1912, het interieur nog verre van voltooid, verhief paus Pius X de kerk tot basilica minor.

Voor het ontwerp van de nieuwe kerk van Oudenbosch tekende een bijzondere architect. Het was die ambitieuze jongeman die de oude gotische Agathakerk niet de moeite van het redden vond: ir. Pierre Cuypers..

De bouwpastoor heeft zijn droom in al zijn glorie nooit met eigen ogen kunnen zien. Slechts vier jaar heeft hij gepreekt in zijn kerk, in 1884 kwam hij te overlijden.