De kapel van Portiuncula

Santa Maria Degli Angeli en Portiuncula

Aan het begin van de dag is de spreuk van onze reisleidster Jeanne Eekels: ‘1000 goudstukken kunnen geen enkele blijdschap opwekken, maar….. een klein gebaar kan levenslange blijdschap teweeg brengen.’ Jeanne is leidster van de oranje groep van Westlandse pelgrims en samen met Wil Groen leidt zij ons op een voortreffelijke manier deze week door. Het weer is licht bewolkt als we gaan wandelen naar de basiliek Santa Maria Degli Angeli. Een prachtige kerk met een gouden Maria beeld er bovenop. Op een ‘geleend’ bankje vertellen Jeanne en diaken Ronald Dits e.e.a. over het leven van Sint Franciscus.
In stilte bekijken we de prachtige kerk van binnen en zijn zeer onder de indruk van de mooie fresco’s die het verhaal van Franciscus vertellen. De basiliek is over de kleine kapel heen gebouwd (kapel Portiuncula) en dit was en is voor de Franciscanen de heiligste plaats. Hier ontving de jonge Franciscus, zoon van een rijke lakenkoopman, een helder besef van zijn roeping, nam afstand van de wereld en wilde voortaan leven te midden van de armen.   In de Portiuncula begon de bedelorde van de Franciscanen. We hebben het kleine kerkje bezocht en werden nog stiller in onszelf. Op de Portiuncula staan de 4 evangelisten afgebeeld: Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes.
In de kerk schitterende fresco’s: Maria, die in de tempel was opgegroeid, jonge mannen, onder wie ook Jozef, waren daar aanwezig als huwelijkskandidaat. Bij Jozef groeiden de lelies uit de staf, wat betekende dat hij was uitverkoren om Maria tot vrouw te krijgen.
Onderweg naar de rozentuin zien we het beeld van Franciscus, in zijn handen zit een duif op een nestje, een ontroerend beeld voor ons. In de rozentuin waarvan de legende zegt dat Franciscus niet door de rozendoorns werd gestoken, staat het beeld van de heilige met een wolf, waar ook een verhaal over is. De kranen buiten de basiliek zijn geschonken door de familie de Medici. We drinken gezamenlijk koffie bij Buon Caffe’ tegenover de basiliek.
Dan stappen we met de oranje groep op de bus. Ook de anderen zijn op dit idee gekomen. We veroveren allemaal een plek in de stampvolle bus, staand, zittend en hangend. Er worden zelfs Westlandse liedjes gezongen. De Italianen kijken verwonderd en glimlachend toe. Sommigen klappen zelfs mee, over verbroedering gesproken! Met de lijnbus gaat het naar het centrum van Assisi. Lunchen we bij Diasseta, waar beneden in de kelder, waar het aardedonker is, een bijzonder toilet is. Als je je handen wilt wassen, moet je op een voetpedaal trappen, dan komt er water uit de kraan.
Dan gaan we met zijn zessen op eigen gelegenheid Assisi verkennen. Fijn op een terras gezeten, genieten we van koffie met een heerlijk notenbroodje. Ook dat is bedevaart: alles laten bezinken en met elkaar genieten van dit mooie moment. Dankbaar zijn we dat we deze reis mogen maken. De gedachten en idealen van Sint Franciscus nemen we mee in ons hoofd en ons hart!
Groep Oranje