Afscheidnemend bestuurslid blikt terug op bedevaart

Eén van de grondleggers van Stichting Bedevaarten Westland, Charles Groot, heeft begin dit jaar aangegeven een stapje terug te willen doen. Voor zijn verdiensten en grenzeloze inzet voor de Westlandse Bedevaarten werd hem tijdens de jubileumbedevaart in Kevelaer de zilveren SBW-speld overhandigd. Tevens werd hij benoemd tot ere lid. De gedecorreerde blikt terug op zijn inzet voor de Westlandse Bedevaarten.

Heer, naar wie zouden we gaan? (Joh.6.68)
(op weg naar een heilige plaats)

In de week voorafgaande aan de jubileumbedevaart waren Nico en ik druk in de weer om de Kevelaer vaandels een plaats in de Jan de Doperkerk te geven. Wanneer je daar zo mee bezig bent en naar de jaartallen op die vaandels kijkt realiseer je je dat die vaandels ons een spiegel voorhouden. Je wordt je er dan van bewust dat al vele jaren, twee honderd jaar zelfs, mensen hun vertrouwde omgeving achter zich lieten en soms met gevaar voor eigen leven, op weg te gaan naar een heilige plaats. Een plaats waar mensen zoals Hendrik Busman in 1641, een bijzondere ervaring hebben gehad. Een ervaring die zich als volgt laat omschrijven: “Een ervaring waar Hemel en Aarde” elkaar even raakte. Je wordt geraakt. Elkaar raken. Geraakt worden door iets wat toeval lijkt maar dat niet is. Het is precies dat, wat ook pastor Straathof over wilde brengen in de overweging van zijn uitzwaaiviering.

In de vaandels weerspiegelt ook het vele eeuwen onderweg zijn van Westlanders naar Kevelaer. Maar dat stokt bij 1969. We weten dat in dat jaar dat in dat jaar de Westlandsche Processie broederschap van O.L. Vrouw van Kevelaer is opgeheven. Wat erop neer kwam dat parochies in het Westland voortaan zelf hun bedevaart moesten organiseren danwel aansluiting moesten zoeken bij andere bedevaart organisaties in het Bisdom. Voor zover mij bekend is dat maar beperkt gebeurt. Ik herinner mij nog een dappere poging van Pastoor Kortmann, om op authentieke wijze naar Kevelaer te reizen en daarmee belangstelling voor een bedevaart naar Kevelaer te wekken. Het kreeg geen vervolg.

Dat en nog vele andere zaken waren voor het pastoraalteam van het Westland, het bestuur van de Stichting Bedevaarten Westland (SBW) en haar contactpersonen, aanleiding om in 2013 het initiatief te nemen weer een Westlandse Bedevaart naar Kevelaer te organiseren. Dat betekent dat wat in 1969 stopte in 2013 een vervolg kreeg in een Westlandse bedevaart naar Kevelaer. Die inmiddels z’n zevende versie beleeft.

Het begint allemaal bij geraakt worden en elkaar raken, om dan vervolgens samen op weg te gaan. Op weg naar een heilige plaats. Dat, met het pastoraalteam van de federatie en mensen van de Stichting SBW samen, binnen het bereik van mensen in het Westland te mogen brengen maakte het voor mij mogelijk om handen en voeten te geven aan mijn geraakt zijn. Daar ben ik iedere dag nog dankbaar voor. Ik hoop dat mijn geraakt zijn en het geraakt zijn van de huidige pastores, bestuursleden van SBW- en haar contactpersonen, ertoe zal leiden dat de Westlandse Bedevaart naar Kevelaer nog vele edities mag beleven.

Dat gaat niet vanzelf want geraakt worden kun je niet organiseren of plannen dat gebeurt onvoorzien tussen God en mensen en mensen onderling. Daaraan bestuurlijk en uitvoerend mogen bijdragen houdt voor mij nu op. Wat blijft is het geraakt worden. Daar ben ik dankbaar voor. Ik hoop dat nog velen geraakt zullen worden om samen op weg te gaan naar een heilige plaats. Bedankt allemaal.

Charles Groot,
Kevelaer
31 augustus 2019