En toen ging het regenen in de Pyreneeën

Hallo, ik ben Agatha Diepeveen mij is gevraagd om verslag te doen van de laatste dag van deze bedevaart. Het is vrijdag 19 oktober en voor/volgens mij begint een dag/datum ‘s nachts om 12 uur dus ga ik van start vanaf dit tijdstip.

Na ons gebruikelijke afzakkertje in de door de Hollandse bedevaartgangers geadopteerde dranklokaal Jeanne d’Arc begeven wij, en dat zijn een aantal pelgrims uit onze groep richting de grot. Omdat het na 12 uur is, zijn de reguliere ingangen met hekken gesloten en moeten wij buitenom via een weg naar boven en een slinger-de-slang-pad naar beneden. Daar aangekomen heerst er een serene rust, niet meer dan 20 mensen uit verschillende landen over de hele wereld zitten bij de grot allemaal met dezelfde missie: bidden in stilte. Uren zou je er kunnen blijven zitten, maar de oogjes worden toch erg zwaar en via dezelfde weg gaan we toch maar ons mandje opzoeken. Een korte nacht!

Vandaag (vrijdag) gaan we een excursie doen buiten Lourdes, met de bus door de Pyreneeën en een paar stops. Dus na het ontbijt vertrekken we om de weg te volgen richting Lestelle-Bétharram. Onze hotelleider Nico blijkt ook een goede reisleider te zijn, want vol passie vertelt hij verhalen over alles wat we onderweg tegenkomen. We lunchen in Arbeost, daar woont een Nederlandse dame die zich daar inmiddels 30 jaar geleden heeft gevestigd en een heel simpel maar zeer knus hostelletje is begonnen. Een alleraardigste persoon, die ook de eetzaal annex feestzaal beheerd. En niet onvermeld mag blijven dat we in dit dorpje door de burgemeester werden ontvangen! Helaas moesten we binnen zitten omdat het weer ons in de steek gelaten heeft. Maar alle zegen komt van boven en we zijn dankbaar dat we de hele week zo’n uitzonderlijk weer hebben gehad. En…..tenslotte zitten we droog in de bus. Daarna volgen we de weg richting Col du Soulor en dit is een etappe van de Tour de France vorig jaar juli. We concluderen dat het plaveisel is aangepast en de rit niet meer hobbelig is zoals andere jaren het geval was. Na de middagkoffie/theestop in Argelès-Gazost gaat het richting hotel.

Voorafgaand aan het diner neemt pastor Straathof even de tijd om al onze devotionalia en andere souvenirs te zegenen. Daarbij legde hij uit dat door ons en onze gezegende gaven die doorgegeven worden aan dierbaren thuis, zetten wij het geloof en passie en liefde voor. Iedere pelgrim werd persoonlijk gezegend met zijn verworven spullen. Want dat kan ook een kastanje zijn, die je op het heiligdom hebt gevonden.
Dat deze gaven onze liefde doorgeven, bewijst de Gave, het water dat door Lourdes loopt. Want binnen een dag is de rivier van een helder, laag water stroompje tot een kolkende watermassa geworden. En de Gave dreigt over de kade te komen bij de grot en de kaarsen, alles wordt afgesloten. Wat kunnen we dan dankbaar zijn dat wij al die dagen en nachten nog bij de grot hebben kunnen zitten.

Na het diner gaan we nog een keer omhoog naar de bovenbasiliek voor de wegzendingviering. Zoals monseigneur Hoogenboom heel toepasselijk zijn openingsgebed begon: hoog en droog, want deze basiliek is de eerste kerk die gebouwd is op de grot (crypte). Een fijne afsluiting met mooie marialiederen in een heel speciale kerk. Na afloop daalden we met zijn allen af terug naar ons hotel, waar we gezamenlijk koffie hebben gedronken, onze ervaringen en belevenissen hebben besproken en elkaar een “blinde” enveloppe gegeven met een wens voor onze medepelgrims. Als afsluiting gezellig naar het café waar mijn verhaal mee begon. Alsof we niet weg geweest waren. Het was een fijn samen zijn van vele, ook anderen Nederlandse pelgrims bij elkaar. Wij hebben letterlijk de deur gesloten, de garcons gedag gezegd en beloofd dat we volgend jaar weer terugkomen. Helaas konden we niet meer naar de grot omdat de Gave inmiddels echt over de kade kwam. Maar er moest nog een koffer ingepakt worden, dus het was goed zo!!!