Westlandse
Bedevaarten
Steun ons

'Franciscus en de Heilige Geest'

Geplaatst op: 02 mei 2016

Verslag van de bedevaart naar Assisi van 30-4 t/m 9-5 2016 - dag 3

Na het Italiaanse ontbijt zijn wij vertrokken naar het centrum van Assisi. Er gingen mensen in het spoor van Franciscus: te voet en anderen lieten zich rijden, om daarna nog te voet verder te gaan. We kwamen weer samen bij het kerkje van Chiesa S Giacomo. De wandelaars enigszins nat, maar met blij gemoed en de anderen ook goed gemutst of met paraplu. Yvonne en Vincent hebben het nodige verteld onderweg over Franciscus en Clara. Wij hebben het kleine kapelletje van Clara ook nog kunnen bekijken. De wandeling was in de geest van Franciscus. Omzien naar elkaar, wachten tot iedereen weer bij was en weer verder. Het weer viel mee, al regende het wel.

In de kapel werd de openingsviering van de Assisi reis gehouden. Een mooie, eenvoudige viering, ondersteund door ons eigen gezang onder leiding van het blokfluitspel van Janine. Tijdens de viering en ook later in Piets vertellen werden we geraakt. Franciscus blijkt net als wij een mens van vlees en bloed en heeft soms ook moeite met de dingen van het dagelijks leven. Hij kan radicaal zijn, in zijn keuzes en steekt dat niet onder stoelen of banken! Hij wil geen bezit, kiest absoluut voor de armoede. En als dat dan betekent, dat je een huis met je eigen handen weer afbreekt, omdat je dat duidelijk wilt maken, dan is dat maar zo! De mensen van Assisi werden hier boos over, Franciscus ging namelijk een beetje te snel: het was niet zijn bezit, dit huis, hij mocht het gebruiken.  

Tijdens een van zijn reizen werd hij ingelicht door zijn eigen broeders. Hij moest naar huis komen, er was onrust in de gemeenschap. Er waren broeders die meer op rijkdom gericht waren. Zo gingen zij in tegen zijn eigen ideaal: de gelofte van armoede: ‘Wat gebeurt er met mijn idealen? Wat gebeurt er met mijn broeders?’ Het maakte hem depressief, hij dacht er veel over na. Tot hij tot het inzicht kwam dat hij moest ‘loslaten’: ‘Mijn idealen, de broeders, zij zijn niet van mij. Ik heb het ook maar gekregen, om datgene wat echt belangrijk is, uit te dragen. Het is aan ‘onze’ minister, de Heilige Geest, om het verder te laten gebeuren.’ En ook nu weer een radicale keuze. Hij trad terug als generaal minister en liet de leiding aan anderen. Door het loslaten kwam er weer ruimte. Toen schreef hij het Zonnelied.

Zijn radicaliteit bleek ook uit andere daden. Hij ging vrij met zijn eigen opgestelde regel om. De regel was van nut voor de toestemming om de orde te beginnen, maar daarna stond voor Franciscus altijd de menselijke waardigheid voorop. Gaan mensen voor regels? Hij ging er in ieder geval creatief mee om! Zuster Jacoba, waar hij goed mee bevriend was, kwam aan het einde van zijn leven bij hem in het klooster. Zij staat op dat moment te boek als ‘broeder’ Jacoba, omdat zij anders niet kon worden toegelaten tot het klooster.

Zo heeft deze dag ons weer meer zicht gegeven op wie Franciscus nu eigenlijk was, en wat hij teweeg brengt bij anderen, ook nu in onze tijd! Piet liet ons zien, hoe hij door Franciscus ooit geraakt is en nog steeds wordt. Het is dat, waar we ons aan hem spiegelen: weten dat niets menselijks ons vreemd is. En dat wij ons ook mogen laten raken door diezelfde Heilige Geest.

Kees en Jori

Lees ook

reisverslag van dag 2 Franciscus verbreekt de band met z'n vader
reisverslag van dag 1 Met het Zonnelied op weg naar Franciscus



<< Terug naar het nieuwsoverzicht